Ξεκίνησε χθες, με καθυστέρηση αρκετών μηνών, η δημόσια διαβούλευση σχετικά με την κατασκευή του φράχτη στον Έβρο, που στοχεύει στη μείωση του αριθμού των λαθρομεταναστών, που περνούν κατά εκατοντάδες . Σοβαρά πιστεύει κανείς ότι ένας φράχτης θα μειώσει την προέλαση λαθρομεταναστών; Εάν ναι τότε μάλλον είναι αφελής ή δεν έχει ιδέα για το θέμα.
Από το φθινόπωρο του1992, υπάρχει πρόταση η οποία κατατέθηκε στην τότε Διεύθυνση Ειδικών Δυνάμεων προς το Γενικό Επιτελείο Στρατού, συνταγμένη από έφεδρο ο οποίος υπηρετούσε στο 13ο Σύνταγμα Αμφιβίων Καταδρομέων, για την κάλυψη των συνόρων με παθητικά και ενεργητικά συστήματα παρακολούθησης του συνόλου των χερσαίων συνόρων της χώρας...
Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, περιληπτικά η πρόταση αναφερόταν σε συστήματα τα οποία ήταν ήδη δοκιμασμένα σε μεγάλη έκταση από το 1980. Αυτά απαρτιζόντουσαν από τρείς τύπους σταθερών μονάδων καταγραφέων, συστημάτων οπτικού, θερμικού και φασματικού ελέγχου, ηχητικού ελέγχου και πλήθους υποσυστημάτων για την επαλήθευση των μετρήσεων. Όλα αυτά κατέληγαν σε κέντρο ελέγχου για την καταγραφή και ανάλυση των σημάτων. Το σύστημα έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει τις δονήσεις στο έδαφος από ζώα, καιρικές συνθήκες ακόμη και από διάβρωση του εδάφους, αλλά το κυριότερο είναι ότι αναγνώριζε ανθρώπινα βήματα σε απόσταση 200ων έως 500ων μέτρων αναλόγως της σύστασης του εδάφους. Όσον αφορά τα οχήματα, αναγνώριζε την κατεύθυνση και τον τύπο καθώς και άλλα στοιχεία του οχήματος. Φυσικά δεν μας ενδιαφέρει η μάρκα του οχήματος αλλά τον τύθο του. Συγκεκριμένα στην πρόταση αναφέρεται ο διαχωρισμός επιβατικών οχημάτων, φορτηγών και επαγγελματικών οχημάτων παντός τύπου αλλά και κάθε τύπο στρατιωτικών οχημάτων, από τζιπ μέχρι και οχήματα μεταφοράς προσωπικού, τεθωρακισμένα κλπ.
Μέχρι εδώ όλα λειτουργούν αυτόματα, χωρίς την ανάγκη ανθρώπινης παρέμβασης. Ο θάλαμος επιχειρήσεων (κατ’ ουσίαν κέντρο ελέγχου) έπρεπε να απαρτίζεται από προσωπικό 28 ατόμων σε κάθε βάρδια, συμπεριλαμβανομένων και των αξιωματικών και όλοι θα έπρεπε να είναι μόνιμο προσωπικό δεδομένου ότι η εκπαίδευση των χειριστών έπρεπε να είναι τουλάχιστον 6 μήνες (η πρόταση ήταν για ΟΠΥ ή πολιτικό προσωπικό) και 8 έως 15 των αξιωματικών (συμπεριλαμβανομένων 2 στρατιωτικών σχολείων)
Όταν το σύστημα ανάλυσης έκρινε ότι υπάρχει «λόγος ανησυχίας» αμέσως ενεργοποιούσε συναγερμό στο θάλαμο επιχειρήσεων και έμενε σε αναμονή έως ότου ο χειριστής έλεγχε την περιοχή συναγερμού με τα οπτικά, υπέρυθρα, θερμικά κλπ συστήματα που διέθετε.
Τέλος, εάν όντως υπήρχε κατάσταση συναγερμού, ο θάλαμος θα ενημέρωνε τη μονάδα ευθύνης της περιοχής δίνοντας τα απαραίτητα στοιχεία για τον «εισβολέα». Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το 1992 η φύλαξη των συνόρων ήταν ευθύνη του στρατού.
Το σύστημα για ασφάλεια θα έπρεπε να είχε τουλάχιστον τέσσερις επίγειες γραμμές επικοινωνίας με το θάλαμο επιχειρήσεων, αν και στην πρόταση αναφερόταν ότι, λόγω του δύσβατου των θέσεων εγκατάστασης, θα έπρεπε να υπάρχουν 16 γραμμές. Οι περισσότερες θα λειτουργούσαν ως εφεδρικές. Ακόμη και σε περίπτωση δολιοφθοράς όλων των γραμμών υπήρχε εφεδρικό σύστημα ασύρματης επικοινωνίας και το τελικό στάδιο ήταν πλήθος συστημάτων δορυφορικής επικοινωνίας (το τελευταίο επειδή αναγκαστικά θα περνούσε από πολιτικούς δορυφόρους και για λόγους ασφαλείας, μετέδιδε μόνο τεχνικά στοιχεία για την συντομότερη αποκατάσταση των λοιπών συστημάτων).
Αν και ποτέ δεν έμαθα που ακριβώς «κόπηκε» η πρόταση ένα είναι σίγουρο για αυτό, δεν ευθύνεται η στρατιωτική ηγεσία.
nikolakas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου