Εκπαιδευτικό σύστημα; Ή σκέτο σύστημα.

Τελικά κατάλαβα πολύ αργά ότι όταν λέμε "εκπαιδευτικό σύστημα" αναφερόμαστε (στη πραγματικότητα) στο σύστημα το οποίο μας οδηγεί στη καταστροφή. Το σύστημα του βοσκού, που οδηγεί τα πρόβατα στη στάνη για να το θέσω αλλιώς. Φυσικά φταίμε και εμείς. Γιατί ως "πρόβατα" θα μπορούσαμε να κάνουμε την επανάσταση μας. Ωστόσο μένουμε προσκολλημένοι στις καταστάσεις -που κατά τη γνώμη μας- θα μας κάνουν επαναστάτες. Χωρίς να πολεμάμε το πρόβλημα αλλά το αποτέλεσμα. Λες και το ηφαίστειο μετά την έκρηξη χάνει την ενέργειά του.
Βγαίνουμε λοιπόν στη κοινωνία, ξεβγαλμένοι από ένα -λίαν επιεικώς κακό εκπαιδευτικό σύστημα, κρατώντας την λάβα μέσα μας, παρουσιάζοντας μια γλυκύτατη εικόνα. Και φυσικά κάποτε πρέπει να ξεσπάσουμε. Να σβήσουμε το ηφαίστειο μια και καλή. Πώς όμως θα γίνει αυτό όταν μια ζωή βρισκόμαστε ανάμεσα σε συστήματα; Πως θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε αυτοβούλως όταν ποτέ δεν πήραμε πρωτοβουλία; Πώς θα μπορέσουμε να διεκδικήσουμε και να έχουμε άποψη όταν αυτά καταπατήθηκαν ήδη μέσα από το χώρο του σχολείου;
Εντάξει θα μου πείτε πως τα πράγματα δεν είναι έτσι, πως το σχολείο σε κάνει να έχεις άποψη και πως όλο και περισσότερα παιδιά βγαίνουν στο δρόμο να διεκδικήσουν και να φωνάξουν. Πως πια υπάρχουν δραστηριότητες και μαθήματα στο σχολείου όπου μπορεί ο καθένας να πει τη άποψή του. Πολύ σωστά όλα αυτά. Άλλα, μήπως κι αυτή είναι μια πλευρά του συστήματος; Όχι του εκπαιδευτικού συστήματος. Του σκέτου συστήματος.
Τόσα χρόνια γίνονται πορείες και τίποτα δεν αλλάζει. Τόσα χρόνια φωνάζουμε και κανένας δεν ακούει. Άρα ή πρέπει να ξυπνήσουμε ή να τους ξυπνήσουμε. Να απαιτήσουμε τη γνώση, την ελευθερία των απόψεων. Να φωνάξουμε για αυτά που κάναμε τώρα "ψευτοκουλτούρα", αφού δεν μπορούσαμε να την έχουμε. Για τη γνώση που χλευάζουμε αφού δεν μπορέσαμε να μάθουμε.


(την εικόνα την σούφρωσα...http://laspistasteria.wordpress.com/2010/04/29/altan-2/) 

Και εγώ με τη σειρά μου "σούφρωσα" την ανάρτηση από http://bluefallingstars.blogspot.com/2010/09/blog-post_18.html