ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ: Δεν μας... "πάει" ο πρωθυπουργός

Βρισκόμαστε εν τω μέσω πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης, που μπορεί να βουλιάξει τη χώρα και μαζί της να διαλυθεί η δική μας μικρή ζωή. Πέστε ότι έχετε μια μικρή επιχείρηση. Πριν από την κρίση, απέδιδε κάποιο κέρδος για να ζείτε. Τώρα πώς αντιμετωπίζεται ο «τυφώνας»; Με απλή λογική: Αναδιαπραγματεύεστε με την τράπεζα τις υποχρεώσεις σας. Ας μη βγάζετε κέρδος, αλλά να μη σας γονατίσουν και οι ζημίες. Να κρατηθείτε όρθιοι. Κάνετε περικοπές, χωρίς να αποβούν εις βάρος της καλής λειτουργίας της. Σκέφτεστε νέους τρόπους να προωθήσετε την παραγωγή σας. Γίνεστε πιο ανεκτικός με όλους, κυρίως με τους συνεργάτες σας. Συνάπτετε «συμμαχίες». Το κυριότερο; Είστε «από πάνω»: Ελέγχετε, προβλέπετε, κάνετε νέες προσαρμογές στα δεδομένα που συνεχώς αλλάζουν, παίρνετε αποφάσεις.
Εμείς έχουμε μία κυβέρνηση η οποία, εν τω συνόλω της, διαχειρίζεται τη χειρότερη οικονομική κρίση από το 1930. Πώς την αντιμετωπίζει ώστε να μη χάσουμε και όσα καταθέσαμε στα ταμεία του κράτους με τη συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεών μας, την κατάργηση των επιδομάτων, τις αυξήσεις σε ό,τι προσδιορίζει την καθημερινότητά μας, τη συνεχή φορολογική αφαίμαξη, που μας αναγκάζει, βίαια, να περιορίσουμε τις ανάγκες μας;
Κατ’ αρχήν, οι μισοί υπουργοί βρίσκονται σε υπόγειο πόλεμο με τους άλλους μισούς. Πολλές φορές δεν αποφεύγουν τον πειρασμό να ρίξουν δημόσια βολές εναντίον των «συναδέλφων» τους. Ακόμη είναι πασιφανές ότι κάποιοι είναι «λίγοι». «Δεν το ’χουν», όπως λέει ο λαός, πράγμα που δεν μαθαίνεται. Επειτα, μερικά υπουργεία μοιράζονται τόσες συναρμοδιότητες με άλλα, ώστε για να διεκπεραιωθεί μια υπόθεση χρειάζεται τριπλάσιο χρόνο, πολυποίκιλες «διαμεσολαβήσεις» και η ανάπτυξη πάει περίπατο.
Αλλά η καίρια ερώτηση είναι μία: Εσείς αισθάνεστε ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης μετέχει στη δική μας καθημερινότητα; Ελέγχει τους υπουργούς στο έργο που παράγουν, σύμφωνα μ’ έναν κεντρικό σχεδιασμό; Επιβλέπει στην τήρηση του κυβερνητικού προγράμματος; Προσαρμόζει άμεσα και αποφασιστικά τις πολιτικές, όπου χρειάζεται; Επαναπροσδιορίζει τους στόχους για καλύτερα αποτελέσματα; Παρακολουθεί άγρυπνα τι γίνεται γύρω του; Πιάνει το σφυγμό του Πολίτη; Σκέφτεται πώς να τον ανακουφίσει, να τον εμπνεύσει; Είναι «ένας από μας» ο πρωθυπουργός;
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι εξαιρετικά συμπαθής, εξαιρετικά ευγενής, εξαιρετικός στις διαπροσωπικές σχέσεις. Εξαιρετικός άνθρωπος. Αλλά δεν τους «πάει» τους Ελληνες. Οσα είπε στον Μπαρόζο -«οι Ελληνες είναι απατεώνες, ψεύτες, φυγόπονοι και κακομαθημένοι»- τα εννοούσε μέχρι κεραίας. Μας βλέπει όπως οι ξένοι: Ως καθυστερημένους και ανεπίδεκτους. Να γιατί «φεύγει»: Είτε σε διακοπές είτε σε αποστολές. Δεν μας αντέχει. Επομένως, η επιχείρηση-κυβέρνηση δεν έχει μέλλον. Είναι ακυβέρνητη. Κρίμα για την Ελλάδα