Αμέσως μετά την στέψη του παντρεύτηκε (1137) την Ελεονώρα της Ακουιτανίας, με την οποία απέκτησε δύο κόρες. Ήταν από τη φύση του μαχητικός και εύρωστος με μεγάλες ικανότητες στις μάχες, αλλά η τεράστια ευσέβειά του τον εμπόδισε να γίνει ένας από τους θρυλικότερους μονάρχες. Η άνοδός του στον θρόνο έγινε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με εξαίρεση τους κατοίκους της Ορλεάνης και του Πουατιέ που αντέδρασαν. Σύντομα ήρθε σε διαμάχη με τον Πάπα Ιννοκέντιο Β', αφού ο αρχιεπισκοπικός θρόνος της Βουργουνδίας ήταν κενός και ο Λουδοβίκος υποστήριζε τον καρδινάλιο Καντούρκ, ενώ ο Πάπας ήθελε τον Πέτρο του Σατρ. Ορκίστηκε μάλιστα ότι δεν θα πατήσει ποτέ στην Βουργουνδία όσο ζούσε ο εκλεκτός του Πάπα Πέτρος.
Ο Λουδοβίκος ο 7ος περιπλέχθηκε σε πόλεμο με τον Θεόβαλδο Β' της Καμπανίας, επιτρέποντας στον Ραούλ Α' του Βερμαντουά να αρνηθεί τη σύζυγό του και ανεψιά του Θεοβάλδου Β', προκειμένου να παντρευτεί την Πετρονίλλα, αδελφή της συζύγου του Ελεονώρας. Η Καμπανία πήρε το μέρος του Πάπα στη σύγκρουσή του με τον βασιλιά Λουδοβίκο. Ο Λουδοβίκος είχε προσωπική ανάμειξη στην άλωση και την πυρπόληση της πόλης του Βιτρύ, με εκατοντάδες κατοίκους καμένους στην εκκλησία που είχαν καταφύγει. Αυτό έκανε τον ευσεβέστατο βασιλιά να αισθανθεί τεράστια ντροπή και ενοχή. Από τύψεις εγκατέλειψε την Καμπανία αφήνοντας τον Θεόβαλδο να κυβερνήσει ελεύθερα.
Για να απαλύνει τις τύψεις που τον κατέτρεχαν, θέλησε να συμμετάσχει του σε Σταυροφορία για την ανακατάληψη των Αγίων Τόπων. Το 1144 ο Γοδεφρείδος Ε' του Ανζού συμπλήρωσε την κατάκτηση της Νορμανδίας. Ο Λουδοβίκος ήρθε σε συμφωνία μαζί του, τον αναγνώρισε ως δούκα και σαν αντάλλαγμα του παραχωρήθηκε η περιοχή Bεξίν. Τον Ιούνιο 1147 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Ελεονόρα. Έξω από τη Λαοδικεία, δέχθηκε επίθεση από Τούρκους που του είχαν στήσει παγίδα με βομβαρδισμό από κοτρόνες και βέλη. Κατά μαρτυρία του ιστορικού Ότο ντε Ντέιγ, ισχυρός και θαρραλέος κατάφερε να διαφύγει στις απόκρημνες περιοχές, και σώθηκαν με τις ασπίδες από τα Τουρκικά βέλη.
Έφθασαν τελικά το 1148 στους Αγίους Τόπους, όπου η σύζυγός του Ελεονόρα του ζήτησε να προστατέψει τον θείο της Ραϋμόνδο της Αντιόχειας, που πολεμούσε ενάντια στην Αλέππο. Αυτός επιζητούσε την ανακατάληψη των Ιεροσολύμων, γι' αυτό και διέφυγε από την υπηρεσία του Ραϋμόνδου, συναντήθηκε με τον Κονράδο Γ' της Γερμανίας τον Βαλδουίνο Γ' των Ιεροσολύμων τον Τιερί της Αλσατίας και άρχισαν να πολιορκούν την Δαμασκό.
Η προσπάθεια απέτυχε και ο Λουδοβίκος τελικά επέστρεψε στην Γαλλία το 1149, παρά την επιμονή της Ελεονώρας να παραμείνει για να βοηθήσει τον θείο της. Σε λίγο, με δικαιολογία το συγκεκριμένο γεγονός, διέλυσαν το γάμο τους, αλλά αυτό ήταν μόνο η πρόφαση. Η αληθινή αιτία ήταν η δυσαρέσκεια του ενός προς τον άλλον, καθώς ο μεν Λουδοβίκος δεν απέκτησε γιο από την Ελεονώρα, η δε Ελεονώρα δεν μπορούσε να υπομείνει τον καλογερίστικο τρόπο ζωής του Λουδοβίκου. Η Ελεονώρα στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Ερρίκο του Ανζού (μετέπειτα βασιλιά Ερρίκο Β' της Αγγλίας) και τον όρισε κόμη της Ακουιτανίας. Αυτό έγινε χωρίς τη συγκατάθεση του επίσημου συζύγου της Λουδοβίκου, κάτι που τον εξόργισε. Εκστράτευσε εναντίον του Ερρίκου, αλλά συνετρίβη και επέστρεψε άρρωστος στη Γαλλία.
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο (1154) την Κωνσταντία της Καστίλης, (κόρη του βασιλιά Αλφόνσου Ζ'), με την οποία έκανε άλλες δύο κόρες. Πιστεύοντας ότι είναι καταδικασμένος να μην κάνει γιο, ο βασιλιάς Ερρίκος Β' της Αγγλίας του έστειλε μέσω του αντιπροσώπου του επισκόπου Τόμας Μπέκετ πρόταση για γάμο του μεγαλύτερου γιου του Ερρίκου με την κόρη του Λουδοβίκου, Μαργαρίτα. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και ακολούθησε ο αρραβώνας (1158).
Η Κωνσταντία πέθανε ξαφνικά το 1160 και τον ίδιο χρόνο ο Λουδοβίκος Ζ' πραγματοποιεί τον τρίτο του γάμο με την Αδέλα της Καμπανίας. Αντιλήφθηκε τον κίνδυνο από την μεγάλη άνοδο του Ανδεγαυικού οίκου μέσω του Ερρίκου, αλλά απέτυχε να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά. Εξέφραζε όμως πάντα την δυσφορία του απέναντι στον συγκεκριμένο βασιλιά. Πήρε έντονα το μέρος του επισκόπου Θωμά Μπέκετ στις διαμάχες του με τον βασιλιά, ενώ υποστήριξε και τους επαναστατημένους γιους του Ερρίκου του 2ου ενάντια στον πατέρα τους. Ο ανταγωνισμός όμως των γιων μεταξύ τους και η ίδια η αναποφασιστικότητα του Λουδοβίκου έσπασαν την συμμαχία.
Σε μεγάλη ηλικία έκανε τελικά γιο, τον μετέπειτα βασιλιά Φίλιππο 2ο Αύγουστο, τον οποίο έστεψε συμβασιλέα λίγο πριν το θάνατό του (1179). Δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στην τελετή λόγω της παραλυσίας από την οποία υπέφερε.
Με την πρώτη σύζυγό του Ελεονώρα της Ακουιτανίας είχε δύο κόρες :
Μαρία, που παντρεύτηκε τον Ερρίκο Α' της Καμπανίας
Αλίκη, που παντρεύτηκε τον Θεοβάλδο Ε' του Μπλουά
Οι δύο αδελφές παντρεύτηκαν αντίστοιχα δύο αδελφούς.
Με τη δεύτερη σύζυγό του Κωνσταντία της Καστίλης είχε επίσης δύο κόρες :
Mαργαρίτα (1158 - 1197) που παντρεύτηκε τον πρίγκηπα της Αγγλίας Ερρίκο τον Νέο
Αδελαΐδα του Βεξίν (1180 - 1220), που αρραβωνιάστηκε τον βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδο 1ο και παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Γ' του Ποντιέ.
Με την τρίτη σύζυγο του Αδέλα της Καμπανίας είχε :
Φίλιππος Αύγουστος Β'
Αγνή της Γαλλίας, που ήταν να παντρευτεί τον Αλέξιο Β' Κομνηνό, αλλά τελικά παντρεύτηκε τον Ανδρόνικο Α' και τον Θεόδωρο Βρανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου