Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Σήμερα είναι δύσκολο να το πιστέψουμε αλλά πριν από εκατομμύρια χρόνια ο Πειραιάς ήταν νησί. Η θάλασσα έφθανε έως την περιοχή που βρίσκεται το Μοσχάτο και η Καλλιθέα. Οι προσχώσεις του ποταμού Κηφισού δημιούργησαν σιγά-σιγά τη φαληρική ακτή και το νησί ενώθηκε με τη στεριά
. Κατά την κλασική περίοδο, ο πρώτος που κατάλαβε τη ζωτική σημασία του Πειραιά ήταν ο Θεμιστοκλής, ο οποίος έπεισε τους Αθηναίους να κατασκευάσουν τα Μακρά Τείχη, που εξασφάλιζαν την επικοινωνία της Αθήνας με τη θάλασσα, σε περίπτωση πολέμου.
Παρά το γεγονός ότι κατά τα χρόνια εκείνα ο Πειραιάς, ακολουθώντας την ακμή της Αθήνας, έφθασε σε υψηλά επίπεδα, και αποτέλεσε για πολύ καιρό το πρώτο λιμάνι της Μεσογείου. Μετά τη συστηματική καταστροφή του από το ρωμαίο αυτοκράτορα Σύλλα (86π.Χ.) έχασε τη σημασία του και σιγά-σιγά αχρηστεύθηκε. Σε αυτό συνετέλεσε πολύ και η ανάδειξη άλλων λιμανιών στη Μεσόγειο από τους Ρωμαίους, αλλά κυρίως το γεγονός ότι μετά την καταστροφή των οχυρώσεών του δε μπορούσε να προσφέρει ασφάλεια στους ναυτιλλόμενους και στο εμπόριο. Από τη ρωμαϊκή εποχή έως την απελευθέρωση του 1821, ο Πειραιάς ήταν έρημος και χρησίμευε μόνον ως ορμητήριο για τα πειρατικά πλοία που λυμαίνονταν την περιοχή.
Το 1832, όταν έφθασε στην πόλη ο Γερμανός αρχαιολόγος L. Ross, το περίφημο λιμάνι, όπως γράφει, ήταν έρημο, το μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα εντελώς κατεστραμμένο και σε δώδεκα ξύλινες καλύβες έμεναν με τις οικογένειές του οι υπάλληλοι του τελωνείου, μερικοί καφετζήδες και οι αγωγιάτες. Αμάξια και κάρα δεν υπήρχαν ακόμη και οι ταξιδιώτες για να φθάσουν στην Αθήνα χρησιμοποιούσαν άλογα και καμήλες για τις αποσκευές. Η ανοικοδόμηση του Πειραιά και η γρήγορη εξέλιξή του σε μια από τις ωραιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας συμπίπτει και πάλι με την ανάπτυξη της Αθήνας και την καθιέρωσή της ως πρωτεύουσας του Ελληνικού Κράτους. Το 1835 η πόλη δεν είχε περισσότερους από 300 κατοίκους. Τότε άρχισε η κατασκευή των λιμενικών έργων και εγκαταστάσεων. Την ίδια εποχή άρχισαν να έρχονται για μόνιμη εγκατάσταση στον Πειραιά, πολλές οικογένειες απ' όλα τα μέρη της Ελλάδας, κυρίως από τα νησιά του Αιγαίου. Η ανοικοδόμηση του Πειραιά προχώρησε με ταχύ ρυθμό και η πόλη στολίστηκε με πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια.
Το 1845-46 κτίστηκε με δωρεά της οικογένειας των Ιωνιδών, το πρώτο ελληνικό σχολείο και ακολούθησε η Ράλλειος Ακαδημία. Αργότερα ανοικοδομήθηκαν το Χρηματιστήριο, το Ζάννειο Νοσοκομείο, το Δημοτικό Θέατρο, το Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο κλπ. Μεγάλες καταστροφές έπαθε η πόλη από τους βομβαρδισμούς, κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Σήμερα ο Πειραιάς είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της Ελλάδας και ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά και βιομηχανικά κέντρα της χώρας. Η μεγάλη ανάπτυξη του λιμανιού έχει συγκεντρώσει στην πόλη ναυτιλιακά γραφεία, τράπεζες, εμπορικά καταστήματα και πολλές βιομηχανίες. Το λιμάνι του Πειραιά έχει συμβάλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη ολόκληρης της περιφέρειας της Πρωτεύουσας.